مریم دخترپاییزی

                                              بهاران خجسته باد

                                     سالی مملو از شادی داشته باشید

                           مر = تلخ

                           یم = دریا

                  چه تفاهم زیبایی است

                             بین

                    اسمم و سرنوشتم

                                                                 مریم

                      لیاقت می خواهد

                 بودن در شعر دختری که

         با تمام عشقش نبودنت را اشک می ریزد

                          تعجب نکن!!

                 در بی لیاقتی تو شکی نیست

               اینجا دلیل بودنت میان بغض هایم

                          خریت خودم است

                            نه لیاقت تو

بی خیال این همه قانون ... بی خیال این همه ترس

بی خیال دنیا با این همه قانونگذار بی قانون و

بیخیال این همه محتسب بی حساب

بی خیال این همه رسولان بی معجزه و معجزات بی رسول

من عاشق آزاد كردن نوازش و سیب از قفس بی تابی و ترسم ،

حتی اگر به جرم خوردن سیب به زندگی تبعید شوم

دستهایت را به من بده

به جهنم كه مرا به جهنم میبرند، به خاطر عشقبازی با خیال تو

تو ...

تو خود ، بهشتی

                   به بردگی گرفته ام

                            کلمات را

            برای وصف فریباییِ چشمانت

                                                                   مریم

                این روزها عجیب شبیه مردابم

                                 نمیدانم

                چرا هیچ نیلوفر مشتاقی نیست!!!؟؟

                                                          مریم

                     دنبال گناهی هستم

                          که مجازاتش

                         تبعید به قلب

                               تو

                              باشد

          دلگیر که می شوی دوست دارم تمام جاده ها چالوس من باشند

                  مسیرت را به گردنم بیندازند

              تا بی آنکه از کوله ات،قدم به قدم برایم نشانی بیفتند

              ادامه ات می دهم

                    من رد پاهایت را از سر راه نیاورده ام

                   که با پاشنه هر سیندرلایی پایکوبی کنم

              من تو را باتمام بی کسی ام کشف کرده ام

                       وقتی که چشمهایت

          نگهبان رشوه نگیر و خواب آلوده ی شناخته هایت بود

                              تو را دزدیدم از تقدیر

                     و پیش خدا انکار کردم داشتنت را

                     تا به بهانه عدالت خنده هایت را به مساوات تقسیم نکند

                            ساکت نیستم لبهایم هم نسوخته است

                                تنها

                                       تمام من

                                                    تاول زده

                                           از آشی که نخورده ام…

                                      خدایا می شنوی حرف های مرا ؟!

                           درک می کنی احساسات این قلب زخم خورده مرا !!؟

                                                      چرا سکوت؟!

                           چگونه باید بشنوم پاسخت را دربرابر این دل صبور؟!

                                        در عصر یک روز پاییزی

                                     که آسمان دلم هوای باریدن

         مست فکر کردن به تصویر مبهم ضمیر ناخودآگاهم می شوم

                              خیال تو از پشت ششه مه گرفته

                             در این جاده های پیر همسفرم می شود

                             قفل دستانم با کلید انگشتان تو باز می شود

                             و من بی پروا غرق در زلال بیکران چشمانت

                              گل عشق را از لبان تو می چینم

                                    بعد از حل پازل نامم

                                      ( ر ،م ،ی ، م )

                       منتظر یک ناب عاشقانه از زبان تو می شوم

                       می خواهم پژواک صدایت تا ابد در خاطرم بماند

                                                                                                                                        ترشحات مغزی

                      اندکی آنسوتر

                دربحبوبه این روز مرگی ها

  زنی که زیبایی تاراج رفته اش را در زلال آبی دلش به نظاره نشسته

                 با دستانی پینه بسته

         که یک بار هم لمسشان نکرده

               ودلی خمار از زخم روزگار

  اشکهایش هم نوای جیرجیر خشک چرخ خیاطی می شود

             انگار سودای دلش را می نوازد

                            .

                            .

                            .

               نگاهش به چراغ راهنما

                سبز        زرد       قرمز

        کودکانه می رود ،همچو گریز آهو از چنگال شیر

                    آقا یه گل میخری؟؟

   شیشه بالا می رود انگار رگ مردانگیشان رابالا می اورند

              ابر گلویش هوای باریدن دارد

    باران مروارید از این دو شهلای فریبا را کدامین دستها خواهد زدود؟

       کدامین دستها شانه می کند پریشانی دل کوچکش را؟

                         کدامین دستها....... ؟؟

                                      .

                                      .

                                      .

          چشمان وحشی اش به سفره خالی هرشب

                          سیر بلند می شود

                        سیر از خوردن آرزوهایش

         چه کسی مرهم بکارت زایل شده روحشان می شود؟؟

   خدا جون وقتی داشتی خوشبختی تقسیم می کردی اینام صدا می زدی

                                           گمشده کدوم راه بودن

                                                                                                                           ترشحات مغزی

                                           با رفتنش

                  پژمرد مادرم ،پژمرده تر از شمعدانی لب طاقچه

                 خمید پدرم ،خمیده تر از نرگس های باغچه امان

                                       .

                                       .

                                       .

                       صدای زجه هایش هنوز در گوشم است

                              شاید بلندتر از همیشه

                       صدای التماس گونه ی خدایا بکش مراهایش هم

                                 وچه زود برآورده شد آرزویش

                                        .

                                        .

                                        .

                          حاضرم صدبرابر تکلیف عربی بنویسم

                         و نماز صبحم را سه رکعتی بخوانم

                  وبه بابا نگویم امروز را چقدر دوچرخه سواری کرده

                             تا تمام شادیش دکور نشود

          ولی لحظه ای چشمان همیشه خیس از اشکش را ببینم

                                    حتی در خواب

                                                     رفت ولی راحت شد

                                                       دیگه درد نمیکشه

       دیگه مجبور نیست به پرستارا التماس کنه بهش مسکن بزنن تا دردش کم شه

                        دیگه دستاش با سوزن سرم سوراخ سوراخ نمیشه

                                              و خیلی دیگه های دیگه

بايد باكره باشى، بايد پاك باشى!

براى آسايش خاطر مردانى كه پيش از تو پرده ها دريده اند !

چرايش را نميدانى فقط ميدانى قانون است، سنت است ، دين است

قانون و سنت را ميدانى مردان ساخته اند

اما در خلوت مى انديشى به مرد بودن خدا

و گاهى فكر ميكنى شايد خدا را نيز مردان ساخته اند!!

من زنم ...

با دست هایی که دیگر دلخوش به النگو هایی نیست

که زرق و برقش شخصیتم باشد

من زنم .... و به همان اندازه از هوا سهم میبرم که ریه های تو

میدانی ؟

درد آور است من آزاد نباشم که تو به گناه نیفتی

قوس های بدنم به چشم هایت بیشتر از تفکرم می آیند

دردم می آید باید لباسم را با میزان ایمان شما تنظیم کنم

دردم می آید ژست روشنفکریت تنها برای دختران غریبه است

به خواهر و مادرت که میرسی قیصر می شوی

دردم می آید در تختخواب با تمام عقیده هایم موافقی

و صبح ها از دنده دیگری از خواب پا میشوی

تمام حرف هایت عوض میشود

دردم می آید نمی فهمی

تفکر فروشی بدتر از تن فروشی است

حیف که ناموس برای تو وسط پا است نه تفکر

حیف که فاحشه ی مغزی بودن بی اهمیت تر از فاحشه تنی است

من محتاج درک شدن نیستم دردم می آید خر فرض شوم

دردم می آید آنقدر خوب سر وجدانت کلاه میگذاری

و هر بار که آزادیم را محدود میکنی

میگویی من به تو اطمینان دارم اما اجتماع خراب است

نسل تو هم که اصلا مسول خرابی هایش نبود

میدانی ؟

دلم از مادر هایمان میگیرد

بدبخت هایی بودند که حتی میترسیدند باور کنند حقشان پایمال شده

خیانت نمیکردند .. نه برای اینکه از زندگی راضی بودند

نه ...خیانت هم شهامت میخواست ...

نسل تو از مادر هایمان همه چیز را گرفت

جایش النگو داد ...

مادرم از خدا میترسد ... از لقمه ی حرام میترسد .

.. از همه چیز میترسد

تو هم که خوب میدانی ترساندن بهترین ابزار کنترل است

دردم می آید ... این را هم بخوانی میگویی اغراق است

ببینم فردا که دختر مردم زیر پاهای گشت ارشاد به جرم موی بازش کتک میخورد

باز هم همین را میگویی

ببینم آنجا هم اندازه ی درون خانه ، غیرت داری ؟؟

دردم می آید که به قول شما تمام زن های اطرافتان خرابند ...

و آنهایی هم که نیستند همه فامیل های خودتانند ....

مادرت اگر روزی جرات پیدا کرد ازش بپرس

از س.ک.س با پدر راضی بود ؟؟؟

بیچاره سرخ می شود ... و جوابش را ...

باور کن به خودش هم نمی دهد ...........

دردم می آید

از این همه بی کسی دردم می آید

                              چه فرقی میکند ...

                            درسیرک یا در خانه...

                          خنده ات که تلخ باشد

                              دلت که خون باشد

                                توهم دلقکی...!

غروبا میون هفته بر سر قبر یه عاشق

یه جوون میاد میزاره گلای سرخ شقایق

بی صدا میشکنه بغضش روی سنگ قبر دلدار

اشک میریزه از دو چـشمش مثل بارون وقت دیدار

زیر لب با گریه میگه : مهربونم بی وفایی

رفتی و نیستی بدونی چه جگر سوزه جدایی !

آخه من تو رو می خواستم ، اون نجیب خوب و پاک

اون صدای مهربون ، نه سکوت سرد خاک

تویی که نگاه پاکت مرهم زخم دلم بود

دیدنت حتی یه لحظه راه حل مشکلم بود

تو که ریشه کردی بـا من ، توی خاک بیقراری

تو که گفتی با جدایی هیچ میونه ای نداری

پس چرا تنهام گذاشتی توی این فصل سیاهی ؟

تو عزیزترینی اما ، یه رفیق نیمه راهی

داغ رفتنت عزیزم خط کشید رو بودن من

رفتی و دیگه چه فایده ؟ ناله و ضجه و شیون ؟

تو سفر کردی به خورشید ، رفتی اونور دقایق

منو جا گذاشتی اینجا ، با دلی خسته و عاشق

نمیخوام بی تو بمونم ، بی تو زندگی حرومه

تو که پیش من نباشـی ، همه چی برام تمومه

عاشق خـسته و تنها ، سر گذاشت رو خاک نمناک

گفت جگر گوشه ی عشقو ، دادمش دست تو ای خاک !

نزاری تنها بمونه ، همدم چشم سیاش باش

شونه کن موهاشو آروم ، شبا قصه گو براش باش

و غروب با اون غرورش نتونست دووم بیاره

پا کشید از آسمون و جاشو داد به یک ستاره

اون جوون داغ دیده ، با دلی شکسته از غم

بوسه زد رو خاک یار و دور شد آهسته و کم کم

ولی چند قدم که دور شد دوباره گریه رو سر داد

روشو بر گردوند و داد زد : به خدا نمیری از یاد !!!