مریم دخترپاییزی

         با دو چشمان قشنگت هر شب سخنی خواهم گفت

       سخن از این دل تنها وغریب که پر از خاطره هاست

       وبه اندازه پیراهن پر وصله آن طفل گدا غم دارد

           با خیالت هر شب میروم تا دهن تنگ افق

            و جدا خواهم کرد تن خورشید خدا را از خاک

              وصدا خواهم کرد مهربانیهایت را....

              جاده هام از رفتن تو دلگیرند

                 کاش می شد برگردی روزام بی تو میمیرند

                        قلم که دست میگیرم

                          کلمات سراغتو میگیرند

                                بیا و جون بده به شعرام

                                          که بی تو سرابه دنیام

                                                                              مریم

                              حالم خوب است

                                  خوبِ خوب !

  آنقدر خوب که گلویم امشب مهمانی به راه انداخته !

           بغضم بد هوس رقصیدن کرده است

                            پرنده اي

                         ميان چشمانت

                       خواب عاشق شدن ميديد

                          پلك زدي براي هميشه پريد